„Ruch jest drzwiami do uczenia się.”
– Paul Dennison
Dużo mówi się teraz o emocjach, trudnej sytuacji życiowej, pandemii koronaawirusa i wielu innych trudnościach. Codziennie doświadczamy ogromnej ilości wrażeń, w domu,w codzienności. Nasz mózg ciągle pracuje, musi być nieustannie aktywny,. W końcu jest najważniejszym organem naszego ciała. Dlatego przedstawiam Państwu metodę, która można zastosować na każdym etapie życia.
Gimnastyka Mózgu ® to metoda aktywizacji naturalnych mechanizmów rozwoju naszej osobowości, zwłaszcza związanych z procesami uczenia się. Wykorzystuje zestawy ćwiczeń mobilizujących mózg do jednoczesnej pracy obu półkul. Celem kinezjologii jest udzielenie wsparcia każdemu człowiekowi, aby mógł optymalnie wykorzystać swoje możliwości i zachować zdrowie.
Warto wspomnieć, że metoda ma już ponad 30 lat a jej twórca – dr Paul Dennison jest wybitnym praktykiem – jego odkrycia opierają się na zrozumieniu współzależności rozwoju fizycznego, opanowywania języka i osiągnięć intelektualnych. Przez dziewiętnaście lat pomagał dzieciom i dorosłym w w Centrum Uczenia się (Yalley Remedial Group Leaming Center) w Kalifornii. Otrzymał doktorat z wyróżnieniem na Uniwersytecie Kalifornijskim, jego metoda zyskała uznanie w USA i na świecie. Jest założycielem Fundacji Kinezjologii Edukacyjnej. Jeden z głównych ośrodków metody – MIĘDZYNARODOWY INSTYTUT NEUROKINEZJOLOGII™ – Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów ma swoją reprezentację w Polsce.
Proponuję Państwu ćwiczenia, można zamienić je na zabawy, które wzbudzają wiele radości i przynoszą świetne efekty.
Dzielą się one na trzy części. W dzisiejszym poście polecam część pierwszą, czyli ćwiczenia wprowadzające takie jak:
Picie wody:
dużo niegazowanej wody w temperaturze pokojowej. Woda przy każdych ćwiczeniach fizycznych, a także wysiłku umysłowym jest niezbędna. Jest swoistym elektrolitem ułatwiającym przesyłanie impulsów nerwowych do półkul mózgowych.
Ruchy naprzemienne:
Są to wszystkie te ćwiczenia gdzie lewa strona ciała spotyka się z prawą, a więc łokieć prawej ręki dotyka kolana lewej nogi (i odwrotnie), prawa dłoń dotyka lewego łokcia (i odwrotnie), prawa ręka dotyka lewego ucha (i odwrotnie), prawa ręka dotyka lewej pięty za plecami (i odwrotnie). W tym ćwiczeniu ważne jest nie tyle co dotyka czego, ale to by były to ruchy skrzyżowane oraz aby głowa przekraczała w ćwiczeniu oś ciała. Wtedy wydajność ćwiczenia jest najwyższa. Par powtórzeń powinno być kilkanaście.
Leniwe ósemki:
Rysowane zawsze od środka w kierunku lewego górnego rogu. Dziecko w trakcie rysowania powinno skupić się na rysowaniu po linii wzorcowej oraz jednoczesnego śledzenia przyrządu wzrokiem. Należy kilkanaście razy narysować ósemkę jedną ręką, następnie zmienić rękę (i kolor przyrządu do rysowania aby widzieć różnice, zwłaszcza przy początkach) i ponownie kilkanaście razy narysować ósemkę. Na koniec oburącz (nie wyprzedzając ręka ręki) rysować jeszcze kilka razy. W ósemce ciekawe jest, że kształt rysowanej przez dziecko ósemki również daje nam informacje o silniej rozwiniętym analizatorze dziecka. Jeśli rysowana ósemka jest jakby spłaszczona oznacza to, że dziecku silniej pracuje analizator słuchu, jeśli ósemka jest bardziej okrągła oznacza to, że silniejszy jest analizator wzroku. Warto przypilnować aby dziecko rysowało ósemkę wypośrodkowaną. Rysowanie oburącz: na wysokości wygodnej dla dziecka rysujemy pionową linię i odchodzące od niej proste kształty (szablonów dostępnych masa w Internecie). Dziecko jednocześnie zaczyna rysować z obu stron osi obiema rękoma jednocześnie. Należy pilnować aby dziecko rysowało w jednym tempie oraz możliwie jak najdokładniej oraz aby żadna ręka nie „prześcigała” drugiej. Dobrze by było, aby schemat 4-elementowy powtórzyło kilkakrotnie.
Słoń:
Dziecko przykłada prawy policzek do prawej ręki i powstałą „trąbą” maluje leniwą ósemkę. W tym miejscu zaproponuję piosenkę, która zdaje się być ciekawszą formą, niż ćwiczenie Słoń. To piosenka „Przepis na tańczącą ósemkę”. Polecam ją serdecznie. Polega w zasadzie na tym samym, co ćwiczenie słoń, ale uruchamia więcej partii ciała.
https://www.youtube.com/watch?v=kePDuaXS3ns
https://www.facebook.com/268654076928988/videos/2157532424282363/
Punkty na myślenie:
dwoma palcami należy wyszukać dwóch punktów/”dołków” pod kością obojczykową, po obu stronach mostka. Druga rękę kładziemy na pępku. Palcami dość mocno masujemy ruchami okrężnymi w miejscach pod kością obojczykową nasze dwa punkty na myślenie około 20 – 30 sekund lub do momentu kiedy poczujesz, że stały się one mniej wrażliwe. Następnie zmień ręce miejscami i powtórz ćwiczenie. Początkowo masowanie „punktów na myślenie” może być bolesne. Po kilku powtórzeniach miejsca nie są już tak wrażliwe, a do ich aktywizacji po jakimś czasie wystarczy wyłącznie przyłożenie palców, bez masowania.
Załączam pomocniczy film,który ułatwi wizualizację ćwiczeń. Jak widać kinezjologię można stosować już u maluchów.
Powodzenia!
źródło:
http://www.integros.com.pl/pl,menu,13,0,kinezjologia.html
https://www.sosrodzice.pl/kinezjologia-edukacyjna-cwiczenia-rodzicow/